SDO JO9-1 buigt bij Olympia vlak voor tijd een achterstand om in een zege

Voetbal is een eenvoudig spel. Wekelijks ren je fanatiek achter een bal aan. Wie de meeste punten pakt, wordt kampioen. En als je zeventien keer op rij bent gepromoveerd, zit je nog steeds bij Olympia '25 uit Hilversum in de poule.

Hoe dat kan, is al een mysterie op zich. Maar wat was er aan de hand met SDO?

Het was dat Roef zich even kwaad maakte en Danté en Daley in staat stelde op de valreep nog een achterstand in een overwinning om te buigen (3-4). En dat Amin zeker drie ballen uit zijn doel ranselde die door alle toeschouwers al werden geteld als doelpunt.

Als ze nog konden tellen, die arme SDO-vaders langs de lijn. Lijkbleek zagen ze, ondanks het aangename lentezonnetje. Maar een frustrerender potje voetbal hadden ze nog niet gezien. Niets lukte meer, van al dat moois wat dit seizoen was ontstaan in de ploeg.

De omhaal van Danté

Nou ja, bijna niets dan. Danté besloot bij een hoge bal van Simon eens een omhaal te proberen, die wonderbaarlijk mooi het doel in vloog. Een lichtpuntje op een ochtend die verder maar snel vergeten moest worden.

Wat dat Olympia was ook geen Ajax, waar twee weken terug nog sensationeel van werd gewonnen.

Olympia was niets meer dan dat sympathieke ploegje met die enorm grote keeper. Die inmiddels nog wat verder gegroeid was en al zonder keukentrapje de plafondlampen in de kleedkamer stond te verwisselen. 

Wat worstelde SDO vooral met zichzelf, met bijna de hele wedstrijd een achterstand op het bord. En dan verdien je dus eigenlijk ook niet meer dan een tegenstander als deze, voor de zoveelste keer dit jaar.

Olympia '25 JO9-1 – SDO JO9-1 3-4
Doelpunten SDO: Danté (2), Daley en Roef.